Καλησπερα σας.
Κάνω copy-paste και συγνωμη που ποσταρω εδω το μηνυμα μου, οπως και για το μεγαλο μπερδεμενo κατεβατο με τα πολλαπλα ποστ, το οποιο θα χρειαστει χρονος να το τελειωσω...
Πολλες φρασεις τις εγραφα με κεφαλαια λογω αναγκης και για να μη φαινεται ενοχλητικο, το μετετρεψα σε πεζα-κεφαλαια απο το word, για αυτο και κυρια ονοματα χωρων γραφονται με μικρο και οι λεξεις χωρις τονους...
Δεν ξερω τι μπορει να νομισει ο καθενας για μενα...
Δε θελω απο κοντα να με αντιμετωπισετε με ειρωνικο τροπο ή υπονοουμενα, ουτε να νευριαστε μαζι μου, με γελακια, μορφασμους ή περιπεκτικα μονο επειδη κλειστηκα μεσα, επειδη δεν μπορεσα να ειμαι ανετος και να μαθω να κινουμαι περισσοτερο ετσι οπως επρεπε...
Ειμαι οπως εσεις αλλα μαζεμενος...
Κανενας δε θα ηθελε δυσαρεστες εκπληξεις και περισσοτερο εγω που το εχω αναγκη να φυγω χωρις προβλημα...
Θελω να τα γραψω οσο γινεται αναλυτικα για να σας πεισω να με βοηθησετε να φυγω οσο το δυνατον γρηγοροτερα...
Δεν ταιριαζει με τη θεματολογια ισως του site και ειναι πολυ ξαφνικο ολο αυτο αλλα πρεπει να το γραψω...
Ζηταω αμεσα βοηθεια...
Θα μπω αποτομα στο θεμα..
Αν βρεθει σιγουρη λυση, θα το αναφερω και τοτε διαγραψτε το θεμα που ανοιξα όχι μόνο για πιθανό off-topic αλλα και για καθε αλλο ενδεχομενο...
Μην παραξενευτειτε και νευριασετε με τον τροπο γραφης η συνταξης, μερικα ηταν υπο πιεση, αλλα αν τα εγραφα μονολεκτικα, μπορει καποιος να μη νοιαζοταν τοσο πολυ...
Δε θελω να φανει οτι ονειρευομαι αλλα δε θελω κιολας να ερθω κοντα σας και να γκρεμιστουν ολες μου οι ελπιδες να μπορεσω να ζησω...
Απο κοντα θελω να με αντιμετωπισετε φυσιολογικα και να καταλαβετε το προβλημα που θα σας εξηγησω παρακατω, χωρις να δεχτω απο κοντα πιεση και αποτομη συμπεριφορα ή νευρα... Ο,τι γινει θα χτυπησει επανω μου...και δε θελω να κανω το θυμα... Θελω απλα να με καταλαβαινατε εστω και λιγο...
Ειμαι ελληνας, 26 χρονων, δεν εχω λεφτα, δεν γνωρίζω παρά ελαχιστα τη γλώσσα, ισως ειναι εκνευριστικο αλλα δυσκολευομαι να μιλησω κανονικα απο φοβο, η χροια της φωνης μου ειναι μαζεμενη και βραχνη, μπορει να ακουγεται καπως εκνευριστικη, και αντιμετωπίζω εδω και χρονια σοβαρο προβλημα με την κατασταση στο σπιτι μου, εδω και 2 μερες επιδεινωθηκε, αλλα ειμαι ανικανος να φυγω απο μονος μου...
Είναι αδύνατον να μπορέσω πια να εκφραστώ...
Μόνο να γράψω...
Από κοντά, θα τα κάνω θάλασσα και θα γυρίσουν όλα σε μένα...
Στειλτε μου μηνυμα σας παρακαλω ειλικρινα να γινει κατι...
Ειτε εδω ειτε π.μ.
Αν δω οτι δεν μπορω απο εδω να πω μερικα πραγματα, θα στειλω με π.μ....
Δε θελω νομικη βοηθεια γιατι ετσι δε θα γινει απολυτως τιποτα, μονο να φυγω απο το σπιτι και να παω εξω...
Το ηθελα εδω και χρονια...
Δε θελω να τα κανω θαλασσα με ο,τι γραφω αλλα ειμαι υπο πιεση...
Συγνωμη αν δεν απαντησω αμεσα...
Μακαρι να εβρισκα κατι σιγουρο να εμπιστευομουν, να μπορουσα να ειμαι με ανθρωπους για να φυγω...
Μακαρι να εφευγα και σημερα τα μεσανυχτα ή αυριο νωρις νωρις το πρωι μαζι με καποιους και να ταξιδεψω για να φυγω απο ελλαδα...
Εχω μονο μια τσαντα για το λαπτοπ οπου θα εβαζα μεσα λαπτοπ, μερικα ρουχα καλοκαιρινα και χειμωνιατικα και ο,τι αλλο απαραιτητο θα χρειαζοταν να παρω, ακομα και στο χερι...
Οχι ομως ολα...
Μη σας φαινεται αστειο, θελω να φυγω αμεσως απο εκει και χρειαζομαι βοηθεια γιατι πνιγομαι....
Θελω να τα πω ολα απο εδω, απο κοντα είμαι λιγομιλητος γιατι κομπλαρω απο φοβο, με αποτελεσμα να εκνευριζω τον αλλον...
Επειδη τωρα αυτη τη στιγμη πρεπει οπωσδηποτε να φυγω απο 'κει μεσα, το θεμα εγινε επειγον, και αν γινεται, θα ηθελα να ταξιδεψω με αλλους ανθρωπους σε μια γειτονικη χωρα, καλυτερα στη βουλγαρια οδικως με πουλμαν, για να μεινω προσωρινα καπου μεχρι να φυγουμε μαζι για σκωτια...
Οχι να παω με πουλμαν και να ειμαι παρατημενος σε ενα μερος στη βουλγαρια, αλλα να μεινω καπου προσωρινα και να μπορεσω να φυγω μετα για σκωτια που ειναι η επιλογη μου...
Ειμαι κοντα σε μια σταση μετρο 15 λεπτα περιπου με τα ποδια, μπορω μονο εκει να ερθω αλλα θα πρεπει να φυγουμε γρηγορα, γιατι παροτι ειναι πιο κατω και οχι σε ευθεια, θα τους σκεφτομαι πως μπορει να ερχονται...
Δε μπορω να παρω αλλο μεσο ή ερθω αλλου...
Ειναι αδυνατο να περιμενω καποιους εξω ή κοντα στο σπιτι, να μπω μεσα στο αυτοκινητο και να φυγω...
Αδιανοητο...
Θελω να φυγω απο το σπιτι μου και να χασουν καθε επαφη μαζι μου...
Θα με πεθανουν...
Οποιοι ανθρωποι ενδιαφερονται για διαφορους λογους π.χ. πηγαινουν συχνα εκει ή εχουν γνωστους κλπ, θα μπορουσαν να με περιμενουν στη σταση του μετρο και ειτε να φυγουμε με αμαξι, ειτε να παμε μαζι σε μια ταξιδιωτικη εταιρεια αλλης περιοχης με λεωφοριακες γραμμες για βουλγαρια, να κανουμε το ταξιδι απο αθηνα, αλλα θα πρεπει να ειμαι 100% σιγουρος να ανοιξω την πορτα και να ερθω και να μεινω σε ενα μερος στη βουλγαρια, μεχρι να φυγω με ασφαλεια μαζι σας για σκωτια...
Ή να υπάρχει π.χ. μία οργάνωση ή ένα δίκτυο υποστήριξης που βοηθούν άτομα ανίκανα σαν εμένα να φύγουν από εδώ, να έρθω σε αυτούς και θα μπορούσαν να με πάνε εκεί με ασφάλεια, ώστε να μπορέσουν να συνεννοηθούν με τους ανθρώπους έξω, μέχρι να μείνω μόνιμα εκεί που επιθυμώ, χωρίς να αισθάνομαι πνιγμένος και να αργοπεθαίνω...
Είμαι ένα ράκος.
Δε θελω να το τραβηξω αλλο.
Ο,τι γινει να γινει, ει δυνατον, σχετικα γρηγορα...
Τουλαχιστον τωρα να φυγω πρωτα απο εδω, να μεινω καπου ασφαλως και μετα να σκεφτουμε με ηρεμια τι θα κανουμε για να φυγω σκωτια...
Θα μπω κατευθειαν & αποτομα στο θεμα γιατι δεν αντεχω πια αλλο...
Αν μπορουσα και υπηρχε διεξοδος θα εφευγα και τωρα, ειναι μεγαλη αναγκη, τα πραγματα εχουν φτασει στο απροχωρητο...
Νιωθω οτι θα πεθανω...
Διαβαστε το οσο μπορειτε, αν δε θελετε, οχι ολο, αλλα κυριως την αρχη αρκει να βρεθει λυση να φυγω...
Γινανε ηδη πολλα και θελω να φυγω...
Έχω επι χρονια σοβαρα οικογενειακα προβληματα...
Ειμαι 26 χρονων, εδω και 2,5 περιπου χρονια πιεσμενος και εγκλωβισμενος απο παντου...
Επειδη δε θελω να παρεξηγηθειτε που μιλαω για γονεις, εγκαταλειψη, κακομεταχειρηση, οτι πρεπει να φυγω απο ελλαδα τωρα και για ολα αυτα που ειπα, δεν εγινε απολυτως τιποτα κακο με κανεναν παρα μονο με μενα που πνιγομαι και θελω να φυγω, ειμαι έλληνας, ντοπιος, ελληνικη εθνικοτητα, ημεδαπος (μη σας φανει περιεργο ετσι οπως το γραφω, ουτε ρατσιστικα το λεω, ουτε θελω να προσβαλω κανεναν που δεν φταιει ειτε ημεδαπο ειτε αλλοδαπο, απλα δεν ξερω τι μπορει να σκεφτει ο καθενας για μενα γιατι δε με παιρνει αλλη αναβολη και χρειαζομαι βοηθεια)...
Ζω κοντα στο κεντρο της αθηνας κι εχω σοβαρο και αμεσο θεμα με συγγενικα προσωπα, μια ανευθυνη και εγκληματικα εξαρτημενη απο τον αδελφο της μανα που φευγει πολυ συχνα απο το σπιτι και πηγαινει στην ιδια περιοχη & που ακομα και σημερα με περιοριζουν και δε με αφηνουν να ζησω ησυχος...
Ο πατερας εχει πεθανει εδω και 2 χρονια...
Θα ηθελα να ερθω μαζι με αλλους ανθρωπους να φυγουμε για σκωτια...
Και ακομα καλυτερα με ατομα που ξερουν η ειχαν ηδη παει και θα ξαναφυγουν η τελος παντων γνωριζουν το πως θα μπορουσαν να με βοηθησουν, ωστε να κυκλοφορησω μαζι τους και να κανω δηλωση για νιν μεχρι να μεινω μονιμα σε ενα ασφαλες μερος, γιατι ειμαι πρακτικα ανικανος να φυγω απο μονος μου...
Δεν ειμαι κολλητσιδα και θα καταλάβετε παρακατω τι θελω να πω...
Αυτες μεχρι εδω οι φρασεις, παροτι ηταν για το τελος, τις γραφω στην αρχη, γιατι απο τοτε που ξεκινησα να γραφω το μηνυμα συνεβησαν εδω και 2 μερες πολλα που θα με κανουν να χασω ακομα και τη ζωη μου και φοβαμαι πια μη συμβει κατι κακο...
Και ευτυχως που προλαβα να το τελειωσω...
Απειλουν οτι θα μου κοψουν την προσβαση στο διαδικτυο και για μερικες μερες καταλαβα οτι μου το κοβει εκεινη για 1-2 ωρες επιτηδες αλλα δεν θελω να πω οτι το καταλαβα γιατι θα τα καταστρεψω ολα και πρεπει να φυγω αμεσα...
Απο δω και περα αρχιζει το κανονικο αρχικο μηνυμα...
Συγνωμη που σας τρωω το χρονο με προσωπικες λεπτομερειες και σε πολλα σημεια επαναλαμβανομαι, αλλα πρεπει να φυγω οπωσδηποτε...
Σε πολλα κολλαω και δεν μπαινω με τη μια στο θεμα, αλλα επειδη δεν μπορω να μιλησω απο κοντα και προφορικα, λογω ενος σοκ που περασα, παρακατω θα σας γραφω τι ακριβως συμβαινει, για να εξηγησετε στους ανθρωπους στο εξωτερικο τι αναγκες, εχω για το λογο που μεταναστευσα και τι χρειαζομαι για να ζησω...
Ειδικα το λογο της κακομεταχειρησης, της λεκτικης & ψυχολογικης βιας και απειλης για σωματικη απο το οικογενειακο περιβαλλον, της ανικανοτητας για εργασια, αλλα το πιο σημαντικο και να χασω καθε επαφη με ατομα του συγγενικου μου περιβαλλοντος...
Το μονο που θελω ειναι καταρχην να ερθω καπου με ασφαλεια να ηρεμησω, να νιωσω σιγουρια και μετα να φυγω...
Οταν σας λεω για μανα, σας παρακαλω, μην σας πιασει το συναισθημα, δεν ξερετε τι περναω στο σπιτι μου απο αυτα τα υποκειμενα και τα ριξετε ολα σε μενα ή σας φανει αδιαφορο...
Αν συντομα δεν γινει κατι, φοβαμαι για τον εαυτο μου...
Δεν εκβιαζω κανεναν, ουτε ειμαι υπουλος...
Λεω τα πραγματα όπως γινανε...
Αρχισε μεγαλυτερη πιεση και δε θα ειμαι ικανος να ξαναμιλησω απο εδω...
Θα μου κοψουν το ιντερνετ και τελος ολα...
Δε θελω να απευθυνθω αλλου, γιατι δε θα με καταλαβει κανενας και τοτε ειτε θα με πανε αλλου χωρις να εχω τιποτα ειτε δε θα αντεξω με την πιεση και θα γινει κατι κακο...
Σας παρακαλω μην το περασετε στο ντουκου αυτο που γραφω και το προωθησετε αλλου το μηνυμα, παρα μονο σε αλλα ατομα που θελουν να φυγουν,γιατι το εγραψα αναλυτικα ωστε να σας πεισω να με βοηθησετε να φυγουμε εξω...
Ηθελα να φυγω εδω και καιρο , λιγο πριν 1 μηνα φωναζα να με αφησουν ησυχο και πανε ολοι τους να με βγαλουν με το ζορι τρελο...
Αν φυγω, ηρεμησα....
Δε θα με σωσει τιποτα αλλο...
Μονο να φυγω για να ηρεμησω γιατι ξερω τον εαυτο μου...
Πιστεψτε με, δεν υπαρχει λυση εδω...
Πρεπει να φυγω...
Απο τον επομενο μηνα, θα αρχιζουν να με πιεζουν ολο και περισσοτερο να βγω εξω για δουλεια και μου ειπαν στα σοβαρα οτι θα κοψουν το ιντερνετ και θα αρχισουν αλλες μεθοδους...
Εγω ομως δεν εμαθα ποτε να κινουμαι εξω, ολο περιοριζομουν απο δαυτους και σημερα μου λενε να βγω εξω...
Μονο σε μενα κανουν μαγκιες, σε ολους τους υπολοιπους κομπλαρουν...
Δε θελω να παρω επιδοματα και λεφτα απο τη σκωτια, αλλα να μπορεσω να ζησω οπως ηθελα στο εξωτερικο, ηρεμα, σε ενα οικημα ανικανων για εργασια, αυτο που αναφερεται ως social housing, με ξεχωριστα διαμερισματα, μεσα σε ενα ησυχο και ανεκτικο περιβαλλον, με τροφη, μπανιο και ιντερνετ...
Και δεν ειμαι προκλητικος...
Αυτο χρειαζομαι πια...
Δεν γνωριζω αν θα πρεπει να πηγαινω ξεχωριστα σε αλλο μερος για να παιρνω φαγητο ή αν υπάρχει και προσβαση για δωρεαν ιντερνετ στο social housing ή σε άλλα μερη...
Θα ηθελα το μερος για τα τροφιμα, αν ειναι οντως ετσι, να ειναι σχετικα κοντα για να βγαινω κι εξω απο το οικημα αλλα οχι σε μεγαλη αποσταση απο αυτο που θα μενω...
Και ειτε μαθω τη γλωσσα ειτε οχι, ειτε ειναι εκει ελληνες απο το εξωτερικο ειτε σκωτσεζοι, να μη χρειαστει να μιλησω σε κανεναν, χωρις να υποτιμηθω απο τους ανθρωπους ή να φανει οτι ειναι ενχολημενοι επειδη πηγαινω συνεχεια εκει αφου δε θα μπορω να δουλεψω...
Θα σας εξηγησω παρακατω τι εννοω...
Και δε θελω να τρομαξω κανεναν γιατι δεν ειμαι ουτε ψυχικα αρρωστος, ουτε εχω καμια ψυχιατρικη παθηση, ουτε τεμπελης ειμαι...
Αχρηστευτηκα και δεν εμαθα καν να μιλαω...
Δεν εχω μελλον εδω σε τιποτα...
Ζω μεσα στον παραλογισμο και στον ταλιμπανισμο...
Καταντησα φοβικος...
Απο εδω μεχρι να φτασω στον προορισμο μου εξω, πελαγωνω καθε δευτερολεπτο...
Ειμαι σαν να παγωνω...
Μια μικρη κουβεντα να μου πει ο αλλος για να κανω κατι, τα χανω απο τον πανικο μου και μενω ακινητος...
Γι'αυτο θελω βοηθεια και σιγουρια για τη μετακινηση και τη συνεννοηση με τους ανθρωπους πρωτιστως και κυριως στο εξωτερικο, ωστε για την προνοια η οπουδηποτε αλλου να εχουμε προετοιμαστει, να αναφερθει κανονικα η περιπτωση μου και για να καταλαβουν επακριβως ποιο ειναι το προβλημα...
Οπου και να με πανε, θα πεθανω, εχω παρανοησει εντελως και δεν εχω προς το παρον τιποτα...
Αυτοι εδω οι εγκληματιες θα μου δημιουργησουν τα παντα και τοτε θα καταληξω αλλου...
Δε χρειαζομαι τιποτα αλλο, μονο συνολικη αλλαγη περιβαλλοντος και να σηκωθω να φυγω...
Ξερω οτι η μεταναστευση μπορει να με κανει ευαλωτο και να φερει για πολλους & διαφορους λογους ακομα και ψυχολογικα προβληματα και να ειναι δυσκολα τα πραγματα...
Δεν εχω να χασω ομως τιποτα...
Το θέλω εδώ και χρόνια...
Πρεπει παση θυσια να ξεκοψω και να φυγω γιατι θα τελειωσω...
Ενω δεν ειχα νοητικη καθυστερηση, ειμαι στην πραξη ανικανος να δουλεψω...
Δεν εμαθα ποτε τιποτα...
Όλα πηγαιναν στα κουτουρου & δεν υπηρχε κανεις, ολοι ηταν ανευθυνοι και ολο το φταιξιμο επεφτε παντα επανω μου...
Εδω που ειμαι, προκειται απο στιγμη σε στιγμη να πεταχτω ειτε στο δρομο ειτε να μπω με το ζορι και να σαπισω σε κανενα ιδρυμα απορων η δεν βρεθει αυτο, σε κατι αλλο, χωρις να εχω προβλημα, μεχρι να ψοφησω...
Άμα μεινω εδω και οχι εξω, θα τα χασω ολα...
Ήθελα να φυγω απο πολυ παλια...
Δε θελω να παθω τιποτα χειροτερο...
Ζηταω να μαθω αν υπαρχει καποιου ειδους μεριμνα απο το κρατος για νεοεισερχομενα ατομα με προβλημα προσαρμογης και ανικανοτητας εργασιας σαν κι εμενα...
Ψαχνω τοσο καιρο και κατεληξα στη Σκωτια (παρα για την προσφατη αποφαση για το brexit)...
Ακομα και εδω που κατεληξα, παρα τα οποια δικα τους ελαττωματα και χωρις να παρεξηγηθω για κανεναν, θεωρω τους ανθρωπους εκει υπεροχους σε κουλτουρα και νοοτροπια και πραγματικα ντρεπομαι να δουν ενα κακομοιρη σαν εμενα...
Εγω μεγαλο εγωϊσμο και νιωθω οτι δεν αξιζω να με βλεπουν...
Ακουγεται σκληρο αλλα ντρεπομαι για τον εαυτό μου...
----- προσθήκη μηνύματος 36 δευτ. μετά την υποβολή του προηγούμενου -----
Πρεπει να κανω επιτελους κινηση και να απεξαρτηθω απο κει μεσα...
Δεν εχω βρει βαλιτσα η χειραποσκευη, παρα μονο την τσαντα του λαπτοπ...
Δε θελω επιδοματα εκει που θα παω για ετσι θα αναγκαζομαι στην πορεια να συνεννοουμαι και να κινουμαι στο δρομο...
Μονο να ζησω μονιμα σε ενα ξεχωριστο οικημα για το προβλημα που εχω...
Αλλα το δικο μου το εισιτηριο η το οποιο αλλο κοστος, οσο και να κανει, πως θα σας το πληρωσω με το αζημιωτο??
Όλα μου πανε κοντρα, αλλα δε θελω να εκνευρισω κανεναν...
Τα μονα επισημα εγγραφα που εχω μαζι μου ειναι η ταυτοτητα & η καρτα ανεργιας που ειχα βγαλει το 2012 οταν εφυγα απο τη σχολη την οποια ανανεωνω πλεον καθε 3 μηνες ηλεκτρονικα...
Δεν μπορω εκ των πραγματων να δουλεψω και αυτο ειναι πραγματικο γεγονος και οχι απλη φοβια, ουτε τα κληρονομικα εχω, ουτε τους κωδικους για τις φορολογικες δηλωσεις εχω...
Απο πραγματα εχω κοντομανικες και μακρυμανικες μπλουζες, φορμες, παντελονια (απο αυτα που ειπα μεχρι τωρα, δε θα τα παρω ολα μαζι μου) δυο ζευγαρια αθλητικα παπουτσια, πετσετες μπανιου, ξυριστικη μηχανη, το ενα λαπτοπ με το φορτιστη του και τα δυο mp3, τα οποια αγοραστηκαν με το ζορι, γιατι προσπαθουσα εστω να τους πεισω να ακουω μουσικη...
Δε θα παρω ολα τα ρουχα...
Παροτι διαβασα αλλου οτι σε μερικες περιπτωσεις δε χρειαστηκε τιποτα αλλο παρα μονο η ταυτοτητα, δεν εχω μια ούτε για να βγαλω διαβατηριο, ουτε για εισιτήριο...
Αν γινει κατι εδω, δε θα με βοηθησει κανενας...
Δεν εχω σωματικα και μεχρι τωρα ουτε ψυχολογικα προβληματα υγειας και εννοωντας με την εννοια του ψυχικα αρρωστου...
Εχω χασει χρονια απο τη ζωη μου, οχι μονο απο το παρελθον περιορισμενος μεσα σε αυτο το σπιτι αλλα ετσι τελευταια θα χασω και απο το μελλον...
Δεν ειμαι ουτε τρελος, ουτε αρρωστος...
Δυσκολευομουν να μιλησω και οταν μιλαγα, ακουγομουν ηλιθιος...
Ήμουν αρκετα διαφορετικος και θα τολμήσω να πω αερατος πριν την εφηβεια και πριν συμβουν ολα αυτα...
Μετα τα προβληματα τα τελευταια 2 χρονια, πραγματα που σκεφτομαι δεν μπορω να τα πω... Μιλαω ατελως, εχω περιορισμενο προφορικο λεξιλογιο και ολα ακουγονται εκνευριστικα, χωρις να μπορω να κανω διευκρινισεις και να ακουγομαι αθελα μου προκλητικος & εκνευριστικος λογω προβληματος και ηλιθιοτητας... Η ζωη μου πηγε πολυ πισω...
Φοβαμαι να μιλησω με κοσμο και να τον κοιταξω στα ματια.
Η ιδια μου η ομιλια εσπαγε τα νευρα και σε μενα τον ιδιο...
Σιχαινομαι τον εαυτο μου ετσι οπως καταντησα...
Δε θελω παρεες ουτε φιλους...
Ειναι εντελως αδυνατο κατι τετοιο για μενα και δεν θα το ηθελα ποτε...
Το συνηθισα και δεν θελω να ειμαι υπο πιεση...
Δε με παιρνει αλλο...
Αν μιλαγα ανετα, θα ηθελα και πάλι να ημουν οσο το δυνατον λιγολογος για να μη δημιουργηθουν παρεξηγησεις χωρις να εχω καμια προθεση, παρα μονο τα τυπικα και σημαντικα...
Δεν εχω να κρυψω τιποτα...
Και ποσο μαλλον εκει που πρεπει, στην προνοια η οπουδηποτε αλλου δηλωθω και μακαρι να βρισκοταν η δυνατοτητα να με βοηθησετε για να καταλαβουν ο ανθρωποι εκει τι συμβαινει...
Δε θελω να ενοχλησω κανεναν.
Απλα θα ηθελα η μια φορα που θα συναντηθουμε απο εδω να ειναι κατευθειαν οταν θα φυγω απο το σπιτι και να υπαρχει ενα μεγαλο περιθωριο.
Θελω να βοηθηθω ωστε να γινει η δηλωση για τον αριθμο nin στο jobcenter, για μονιμη παραμονη σε ενα μερος απο το κρατος για σιτιση και στεγαση και ολα τα σχετικα...
Δεν μπορω να κανω απο μονος τιποτα...
Δε θα αντεξω περισσοτερο..
Δε θα αναφερω εδω τοσες αλλες πολλες λεπτομερειες...
Μονο ενα κινητρο θελω να βοηθηθω, να ετοιμαστω ψυχολογικα να φυγω με ασφαλεια και σιγουρια απο το σπιτι και να ερθω μαζι με κοσμο να ταξιδεψω...
Θελω να φυγω απο εδω, οχι μονο γι'αυτο που περναω αλλα και γιατι κυριως δε με κραταει τιποτα εδω, βιωνω και διαβαζω καθημερινα κωμικοτραγικες καταστασεις, επιβαρυνομαι περισσοτερο και αντιμετωπιζω και προβλημα επιβιωσης, χωρις καμια στηριξη και βοηθεια...
Ειναι παρα πολυ αναγκαιο και απαραιτητο για μενα, πως ο,τι και να γινει, να εχει σχεδιαστει απο πολυ πριν, να συνομιλησουμε μεσω π.μ για να ειμαι απολυτα σιγουρος, ωστε αφενος να ετοιμαστω πρωτα ψυχολογικα, να παρω θαρρος, να μη φοβηθω να ανοιξω την πορτα να φυγω και αφετερου να γινει με τη μια, για να φυγω μονιμα απο εδω και να ερθω κατευθειαν εκει που πρεπει για να φυγουμε ολοι μαζι...
Μεχρι και την πορτα φοβαμαι να ανοιξω...
Το προβλημα ειναι οτι δεν θα μπορουσα να ερθω σιγουρα σε μια καθορισμενη προγραμματισμενη ημερομηνια, γιατι θα αγχωθω και θα δεν ειναι 100% σιγουρο οτι θα μπορεσω να φυγω ακριβως τοτε...
Θα μου κοπουν τα ποδια...
Μπορει ανα πασα στιγμη να γινει κατι...
Δε θελω να το ρισκαρω ετσι...
Αν δω ομως σε αλλη περιπτωση οτι ολα ειναι οκ και δω με παιρνει, εφυγα...
Οσο αστειο και να φαινεται, δεν μπορω να βγαλω ακρη ακομα...
Για να γινει αυτο, ετσι οπως σας το περιγραφω, θα επρεπε να ειχα την ανεση να φυγω στο μελλον οποια μερα ηθελα και μονο αν εβλεπα και ενιωθα οτι ειμαι σιγουρος & ετοιμος...
Αλλα αυτο δεν μπορει να γινει γιατι φυσικα δεν θα μπορουσαν οι ανθρωποι να ειναι ετοιμοι καθε μερα ή να με περιμενουν μια ζωη ποτε θα ερθω και να φυγω κι αμεσως...
Γι'αυτο ανεφερα πρωτα για βουλγαρια, να φυγω με καποιους σιγουρα με ενα πουλμαν, να μεινω προσωρινα σε ενα μερος εκει με τα υπαρχοντα μου για να εχω την ανεση μετα να φυγω ελευθερα με τους ιδιους για σκωτια...
Αν οχι βουγαρια, θα επρεπε να εμενα καπου προσωρινα με ασφαλεια για πολυ λιγο και μετα να φευγαμε ολοι μαζι...
Αλλα αυτο το θεωρω αδιανοητο & μαλλον θα ημουν γεματος ανησυχια...
Και πρεπε να βρω τροπο να φυγω, χωρις προβλημα..
Η σταση του μετρο που ειναι περιπου 15 λεπτα απο το σπιτι, δεν ειναι στην ιδια ευθεια και δεν φαινεται...
Αλλα δεξν θα ηθελα να μεινω σε κανενα σπιτι εστω για λιγο, μεχρι να φυγω...
Αισθανομαι απαισια...
Μπορει να ψαξουν να με βρουνε & δε θελω να προκαλεσω προβλημα σε κανεναν...
Για καποιους ειναι το αυτονοητο να φυγω επιτελους, αλλα για μενα δεν ειναι τοσο ευκολο....
Εκανα λαθος που δεν εφυγα πολυ πιο πριν...
Χρειαζομαι σιγουρια για να ετοιμαστω ψυχολογικα και να εμπιστευτω ανθρωπους, γιατι ενω το θελω δε θα μπορεσω να ερθω...
Οταν θα εχω βρει μια σιγουρη λυση και βοηθεια για να φυγω εξω, θα νιωσω καλυτερα... Αλλα αυτο δεν μπορει να γινει τωρα αμεσως...
Εκτος αν δω και γινεται...
Οταν υπαρχει αβεβαιοτητα & πιεση, ειναι αδιανοητο να κανω κινηση γιατι ειναι παρακινδυνευμενο, κολλαω, μαγκωνω και δε σηκωνομαι να φυγω...
Δεν εχω λεφτα...
Κοιταξα οτι μερικες εταιρειες βοηθανε ατομα με προβληματα, στο αεροδρομιο με το check-in και με συνοδεια απο την αναχωρηση μεχρι την αφιξη, αλλα γι'αυτο, θα πρεπει ειδα να υπαρχει ιατρικη γνωματευση, κι εγω, ενω πρακτικα δεν μπορω να κινηθω απο μονος μου ή να μιλησω νορμαλ, δεν εχω ψυχιατρικο προβλημα ή νοητικη υστερηση...
Δεν ξερω αν θα ειναι και εφικτο να ταξιδεψω με αεροπλανο, γιατι το εισιτηριο και το check-in θα επρεπε να πληρωθει & να γινει αντιστοιχα εκεινη τη στιγμη και οχι ηλεκτρονικα να δωσω τα στοιχεια μου απο πριν, γιατι θα μπορουσε να συμβει οτιδηποτε τελευταια στιγμη και να μην μπορεσω να ερθω...
Πιο πριν, αμα κανονιστει κατι για να φυγουμε, θα πρεπει να μπορεσω να ερθω στη σταση του μετρο και να μην κομπλαρω η να συμβει κατι αποτρεπτικο...
Φοβαμαι λογω ανικανοτητας να κινηθω ελευθερα και να μιλησω, μην πελαγωσω και ταλαιπωρηθω στο εδω αεροδρομιο και ποσο μαλλον στο εξω, με τους ελεγχους, χωρις κανενα λογο...
Αν το ταξιδι γινοταν οδικως με το αυτοκινητο, θα αγχωνομουν με τους περισσοτερους ελεγχους στα συνορα, αφου δεν εχω μαθει πως ειναι και δεν θα μπορω να ειμαι ανετος...
Αισθανομαι μπλεγμενος και μεσα στις ανασφαλειες...
Θα μπορουσε να βρεθει μια λυση για να εκφραστει καποιος αλλος για μενα στους ελεγχους για να μην υπαρξει χωρις κανενα λογο προβλημα??
Ειδα οτι υπαρχει απευθειας πτηση για εδιμβουργο με εταιρεια χαμηλου κοστους, την easyjet...
Αν και θα με βολευε γιατι δεν θα ηθελα να περασω με ενδιαμεσο απο αγγλια, γιατι οι εγγλεζοι ειναι καπως πιο ''αγριοι'' σε αυτα...
Υπαρχει μεριμνα για ατομα σαν κι εμενα στο ταξιδι με αεροπλανο, χωρις επισημη γνωματευση, αφου το προβλημα δεν ειναι ψυχιατρικο αλλα μια φυσικη πλεον ανικανοτητα τοσο να κινηθω απο μονος μου ανετα & λογικα οσο και να μιλησω??
Φαινεται ετσι οπως γραφω οτι τα θεωρω ολα δεδομενα & οτι θα γινουν, αλλα δεν μπορω να εκφραστω αλλιως...
Το χρειαζομαι να φυγω οσο το δυνατον συντομοτερα...
Ειναι αμεση αναγκη να τελειωσει αυτο το μαρτυριο και δεν κοροιδευω κανεναν σας...
Δεν προκειται να χαθω μεχρι να ειμαι ενταξει σε ολες τις εκκρεμοτητες & να ειμαι ετοιμος και σιγουρος οτι μπορω να ζησω καπου μονιμα & αξιοπρεπως...
Αν δε θελετε να σας ξεπληρωσω, δεν θα ενοχλησω κανεναν & θα ειναι σαν να με ειδατε ποτε...
Δεν θα ειμαι ομως ποτε αχαριστος για κανεναν, οσο και να φαινεται οτι ετσι ειμαι...
Χρειαζομαι απαραιτητα ενα μεγαλο χρονικο περιθωριο, δηλαδη να φυγω πολυ πιο πριν, για να ειμαι χιλια τοις εκατο σιγουρος οτι δε θα χαλασει κατι...
Υπαρχουν γυρω παραθυρα και θα μπορουσα να δω αν ερχεται καποιος προς τα δω αλλα θελω να ειμαι σιγουρος οτι δε θα τον συναντησω παρακατω...
Γινομαι πλεον σιγουρος να εμπιστευτω ανθρωπους να με βοηθησουν για να μεινω εκει που πρεπει χωρις πιεση...
Αν φυγω απο το σπιτι και ερθω σε εσας, δεν υπαρχει πια γυρισμος & επιστροφη, με το που θα κλεισω την πορτα ολα τελειωσαν και αμα χαλασει κατι με το παραμικρο, θα τελειωσω κι εγω...
Δε θελω να επιστρεψω πισω...
Ό,τι ειναι να γινει, μια & απευθειας φορα...
Αλλα αυτο θελει ψυχραιμια...
Μακαρι να εβρισκα τη λυση μονος μου...
Ειλικρινα, θα ηθελα να με πιστεψετε...
Τα πραγματα ειναι ετσι οπως τα λεω και δεν με παιρνει αλλη αναβολη η κατι αλλο...
Δεν νομιζω να υπαρχει αλλος τροπος για να συναντηθουμε...
Δεν μπορω να παρω ουτε ταξι, ουτε λεωφορειο, ουτε τρολει, γιατι ενδεχομενως θα αγχωθω, θα πελαγωσω και δε θα καταφερω να φτασω εκει που πρεπει...
Μονο το μετρο με βολευει, υπαρχει παρακατω σταση 15 λεπτα με τα ποδια...
Θελω παση θυσια να ειμαι σιγουρος οτι μπορω να φυγω ανετα, να παω ασφαλης στη σταση του μετρο και να φτασουμε με ασφαλεια στο αεροδρομιο ή οπουδηποτε αλλου...
Αν υπαρχει σοβαρο & αληθινο κινητρο ναξερω οτι μπορω με απολυτη σιγουρια να φυγω και να σωθω απο 'κει μεσα, παρα το προβλημα μου, θα φυγω...
Ευτυχως αυτο δεν με επηρεασε σε ολα τοσο πολυ και μπορω να παω σχετικα γρηγορα μεχρι τη σταση, αρκει να βρω τη λυση...
Και αρα ψυχολογικα και την ευκαιρια & τη δυναμη να ξεκολλησω απο εκει, να μου λυθουν τα γονατα και να μην κομπλαρω απο φοβο οτι θα με δουνε ή θα γινει κατι και θα γυρισω πισω...
Φτανει να βρω σιγουρια, κατανοηση, να μην νιωθω πιεση, να εμπιστευτω κοσμο και ο ενας τον αλλον...
Ειναι μεγαλη αναγκη αυτο...
Θελω να ετοιμαστω ψυχολογικα και να μην πελαγωσω ή με δει κανενας απο εκείνους...
Αν κανω μια λαθος κινηση ή γυρισω πισω, ειμαι ξεγραμμενος, θα υποστω ψυχολογικη, ακομα και τωρα σωματικη βια, οπως τοτε που ζητησα να σταματησουν να με ελεγχουν και ηταν στο τσακ να αρχισουν τα ψευτο-νταϊλικια...
Κρατιεμαι μετα απο τοσα χρονια με το ζορι, κανοντας ακομα το κοροϊδο και την παπια για να μη με τελειωσουν...
Ακομα και σ'αυτη την ηλικια, θελουν να με τελειωσουν...
Δεν το αντεχω αλλο να βασανιζομαι απ' ολους & απ'ολα εκεί μεσα...
Ήθελα να φυγω απο το 2012 που παρα αυτα που ζουσα και παρα την ανικανοτητα μου να κινηθω απο μονος μου, ημουν λιγο καλυτερα ψυχολογικα, αλλα ολο το παρετεινα, δεν το ειχα παρει επιτελους αποφαση και τελικα το πληρωσα πολυ χοντρα και παραλιγο να μου στοιχισει τη ζωη...
Μπορει στο μηνυμα να φαινομαι αντιπαθητικος η αν οχι, απο κοντα να σας φανω ετσι...
Δεν προκειται να γινω κολλιτσιδα & βδελλα σε κανεναν...
Τα μονα που χρειαζομαι ειναι ενα μερος απο εκεινα που ειναι για ατομα σαν κι εμενα, οσο ειναι αυτο εφικτο, για να εχω φαγητο, να πλενομαι και να εχω προσβαση στο διαδικτυο...
Μεχρι τοτε, για τα διαδικαστικα χρειαζομαι να ειναι μερικοι ανθρωποι μαζι μου για να κυκλοφορησω με ασφαλεια και για να μπορω να συνομιλησω μεσω αυτων με τον ξενο κοσμο, ωστε να δηλωθω στον πληθυσμο και να παω ειτε να βγαλω nin, ειτε στην προνοια για να δουν το προβλημα που εχω και να με αφησουν να μεινω καπου...
Ειχα στειλει δειλα παλιοτερα ενα μηνυμα σε ενα φορουμ, οπου μερικα ατομα που δουλευουν στη σκωτια μου εγραψαν(οπως ακριβως μου το στειλανε) οτι ''θα σου δωσουν τα παντα, οτι η προνοια ειναι απιστευτη εκει, οτι θα σου παρεχουν καθε υποστηριξη.''
Δεν ξερω αν υπερεβαλαν...
Δεν εχω απολυτως κανενα προβλημα με την περιοχη...
Παω ανετα και εκτος της πρωτευουσας (άμπερντιν, νταντι κλπ) η στη γλασκοβη οπου λενε οτι ισως υπαρχει εγκληματικοτητα...
Δε με ενδιαφερει ειλικρινα τι περιοχη θα ειναι...
Αρκει σε αυτο το οικημα να μπορω να νιωθω ανετα & ασφαλης μονος μου, χωρις σοβαρα και ιδιαιτερα προβληματα, να μην ειμαι συνεχεια σε μια ψυχολογικη τσιτα και να νιωθω ενα παρασιτο...
Χρειαζομαι απαραιτητα να εχω το δικο μου χωρο να ζω αξιοπρεπως, να σιτιζομαι, να πλενομαι και να μπαινω στο ιντερνετ...
Ετσι οπως εγιναν τα πραγματα, το χρειαζομαι και νομιζω οτι το αξιζω...
Δεν εχω κανει κακο σε κανεναν και οταν επρεπε να κανω κατι, δεν το εκανα ειτε απο μια εγκληματικη συνηθεια & ηλιθιοτητα ειτε απο μια υποσυνειδητη ανικανοτητα...
Στο τσακ τοτε με τον καυγα ε σε ενα σκηνικο που ηρθαν ολα στο μυαλο μου, ξεσπασα και ειχα αντιδρασει οπως επρεπε στριμωχνοντας τον αλλο εντονα με απογνωση και επιχειρηματα...
Αλλα παρα τα εγκληματα που γινανε τοσο καιρο σε μενα, ειδα οτι δε με παιρνει, οτι αν συνεχιζα θα ηταν ετοιμος να μου ασκησει ψυχολογικη και σωματικη βια, οτι θα με πεταξουν στο δρομο ή σε κανενα αλλο μερος και δεν το συνεχισα...
Και οχι μονο απο αυτο...
Δε θελω με τιποτα να μεινω για παντα σε ενα ενοικαζομενο διαμερισμα ειτε μονος ειτε με αλλον ανθρωπο και να ζω με επιδοματα...
Ουτε να μεινω ελευθερα σε ενα ενοικιαζομενο σπιτι γνωστων σας, που θα μου φερνουν τροφιμα και πραγματα...
Δεν ξερω τι μπορει να σκεφτει ο καθενας, απλα ειναι αδιανοητο αυτο και δεν θελω να ζησω ετσι...
Δεν θα ειμαι ανετος αν συμβει και προσπαθησει οποιοσδηποτε ανθρωπος να με αλλαξει απο πεισμα ή απο καλη προθεση...
Ειναι ισως αδυνατον να πιστεψετε κατι τετοιο, γιατι ετσι ακριβως με πιεζαν & απο παλια να παω να δουλεψω, να συνεχισω τη σχολη, οτι δεν εχω τιποτα, οτι ολα τα λεω μονο εγω, αλλα εμενα δε με ακουγε κανεις...
Θελω να ειμαι αυτος που ειμαι γιατι ετσι εμαθα, αυτα ειναι τα χαρακτηριστικα μου, εγιναν μονιμα στοιχεια του χαρακτηρα μου και δε χρειαζομαι απο κανεναν παρεμβασεις...
Μονο ενα μερος να μεινω μονιμα οσο γινεται με οσα σας εγραψα...
Σιγουρα θα πρεπει εξεταστω, με τη βοηθεια καποιου που θα μπορεσει να τους πει τι εχω, απο τις αντιστοιχες υπηρεσιες προνοιας εκει, για να πιστοποιηθει το προβλημα...
Αλλα αυτο που εχω το εχω ηδη καταλαβει και θα ηθελα να γινει κατανοητο απο τους παντες και ποσο μαλλον εξω...
Δεν ειμαι ουτε εριστικος, ουτε εγωιστης, ουτε τα θελω ολα ετοιμα & ευκολα, ουτε αγενης, ουτε γραφω προκλητικα με αποτομο στυλακι και ψυχολογικους εκβιασμους...
Δεν μπορω να σας τα εξηγησω αλλιως...
Όλα αυτα θα σας βγαινουν ανετα να τα νομιζετε για μενα, αλλα ειλικρινα δε θελω να παρεξηγηθω και χρειαζομαι να γινει κατι για να μπορεσω να φυγω & να ζησω ηρεμα και απλα, οπως μπορω να κανω...
Δε θελω να βρεθω σε δυσαρεστες εκπληξεις, να αρχισω π.χ. καμια συνομιλια με κανεναν ψυχολογο απο εξω, για να πεισουν εμενα να γινω κατι διαφορετικο απο το φυσικο...
Ή να με στειλουν με τη βια για δουλεια και να με διωξουν απο το οικημα η να μου συμβει κατι...
Γι'αυτο σας εγραψα οτι πρεπει να βρεθει μια λυση και να τους πεισω εγω για την ιδιαιτεροτητα του προβληματος και την ανικανοτητα...
Κλεινοντας επιτελους, δεν εννοω οτι οταν θα παω εξω, θα τα βρω ολα τελεια, οτι θα τρεξουν αμεσως οι παντες και τα παντα για το ποιος θα μου πρωτοδωσει αμεσως nin, σπιτια, οικηματα, φαγητο, νερο, ιντερνετ κλπ... Ουτε οτι ολα θα μου πανε καλα και ροδινα...
Το ηθελα απο παλια να αλλαξω περιβαλλον και καταστασεις, χωρις υπεραισιοδοξια, φανφαρες και φιοριτουρες...
Αν δινω αυτη την εντυπωση, αν παρεξηγουμαι σε ολα, λυπαμαι μονο για μενα και πραγματικα, δεν το κανω επιτηδες αν φαινομαι αντιπαθης, απλα ειναι σοβαρο θεμα πια επιβιωσης, για να σηκωθω και να φυγω...
Δεν με παιρνει αλλη αναβολη γιατι τελειωσα...
Ειμαι πιεσμενος και εγκλωβισμενος απο παντου...
Έχω απελπιστει εντελως...
Βοηθηστε με να φυγω με ασφαλεια εως οτου μεινω σε ενα καταλληλο για μενα μερος, μεχρι να ειμαι σιγουρος οτι θα μπορεσω να κινηθω απο εδω και περα μονος μου, χωρις να νιωσω ανασφαλειες & ψυχολογικες πιεσεις απο κανεναν...
Ζορισαν πολυ τα πραγματα...
Έχω αναγκη να φυγω για να ζησω & και να σωθω απο 'κει...
Ειναι πια η μοναδικη & η τελευταια μου ευκαιρια να παρω ετσι οπως θελω αυτη τη διαλυμενη & κατεστραμμενη ζωη στα χερια μου γιατι αν δεν γινει κατι, δεν ξερω ποσο θα αντεξω και σιγουρα θα το μετανιωσω για πολλοστη φορα που το παρετεινα ξανα και ξανα λογω ανασφαλειας και ηλιθιοτητας για να μη γινει τελικα τιποτα...
Αυτη τη φορα θα μου στοιχισει τη ζωη μου και θα ειναι η τελευταια...
Σας ευχαριστω εκ των προτερων και συγνωμη για το τοσο μεγαλο κατεβατο και την ένταση...
Οποτε & οσοι μπορεσετε, στειλτε μου μηνυμα...
Έχω ανάγκη να φύγω..
----- προσθήκη μηνύματος 2 λεπτά μετά την υποβολή του προηγούμενου -----
Βρηκα κι αυτα εδω τα link
http://ift.tt/1axY18y
http://Http://www.housing-...-destitute.php
http://Http://www.housing-...ocial-care.php
http://scotland.shelter.or...domestic_abuse
Ισως σας φανει περιεργο αλλα το τελευταιο link που γραφει ''domestic violence, men'' αφορα εμενα και το σπιτι μου...
Συνδεεται, γιατι χρειαζεται να φυγω αμεσα απο εκει, οχι μονο λογω ανικανοτητας για καθε εργασια αν τυχει και μεινω μονος, αλλα και των γεγονοτων που συμβαινουν ηδη στο σπιτι μου...
Και τα δυο αυτα ατομα, οσο ζω εκει, ακομα και να περιοριστουν, ειναι ικανοι για ολα...
Πριν λίγο, μου έδωσαν διορία, που όλο παρατείνεται, αλλιώς θα μου κόψουν και το ίντερνετ και θα πέσουν όλοι επάνω μου, κάνοντας ακόμα περισσότερο ψυχολογικό και συναισθηματικό εκβιασμό...
Έπλεξα άσχημα και δε θέλω να μου συμβεί κάτι...
Ειλικρινά, νιώθω ότι θα αρρωστήσω πραγματικά εκεί μέσα...
Εδω που καταντησα, οσο σκληρο και να ακουγεται και οσο δεν φαινεται απο εδω τι σκληροτερα εχω περασει, θα ηθελα καταρχην απαραιτητα να χασω επαφη με αυτα τα καθαρματα που με ελεγχουν και να ζησω μονιμα & ηρεμα μονος μου σε ενα μερος με κατανοηση, να μπορω να συνυπαρχω & να συνηθισω τους ανθρωπους, χωρις περιεργα βλεμματα απο τους ανθρωπους εξω & χωρις οποιοδηποτε κινδυνο επαφης με ανεπιθυμητους απο εδω η να νευριασει κανεις μαζι μου...
Δε θελω, απο εδω που θα ανοιξω την πορτα για να φυγω μεχρι να μεινω εκει που πρεπει, να πιεστω...
Θελω οτι ειναι να μπορεσω να τα πω απο εδω...
Ειμαι ανικανος για να κανω κανω κατι αλλο και δεν μιλαω για αλλους παρα μονο για τον εαυτο μου...
Αυτος ειμαι και μου αξιζει να φυγω επιτελους απο εκει...
Δε θα ηθελα με αυτα που θα διαβασετε να φανει οτι εχω θρασος, οτι ζηταω πολλα, οτι μπορω να ψαξω και μονος μου να τα κανω ολα κλπ...
Φοβαμαι για μενα...
Δεν ξερω τι θα γινει...
Πισω απο ενα κειμενο, δεν μπορει να φανει το τι περναω ακριβως...
Σιγουρα δε θα μπορειτε να νιωσετε οπως νιωθω εγω τωρα...
Θα βλεπετε μονο σημεια στιξης και γραμματα...
Όλα μπορει να φαινονται οχι και τοσο τραγικα και τα λεγομενα υπερβολικα...
Δεν ειναι ομως ετσι τα πραγματα...
Ελπιζω να δειξετε κατανοηση, γιατι αισθανομαι καθημερινα ολο και περισσοτερο χαλια, χανω τη ζωη μου και εχω απελπιστει εντελως...
Κάνω copy-paste και συγνωμη που ποσταρω εδω το μηνυμα μου, οπως και για το μεγαλο μπερδεμενo κατεβατο με τα πολλαπλα ποστ, το οποιο θα χρειαστει χρονος να το τελειωσω...
Πολλες φρασεις τις εγραφα με κεφαλαια λογω αναγκης και για να μη φαινεται ενοχλητικο, το μετετρεψα σε πεζα-κεφαλαια απο το word, για αυτο και κυρια ονοματα χωρων γραφονται με μικρο και οι λεξεις χωρις τονους...
Δεν ξερω τι μπορει να νομισει ο καθενας για μενα...
Δε θελω απο κοντα να με αντιμετωπισετε με ειρωνικο τροπο ή υπονοουμενα, ουτε να νευριαστε μαζι μου, με γελακια, μορφασμους ή περιπεκτικα μονο επειδη κλειστηκα μεσα, επειδη δεν μπορεσα να ειμαι ανετος και να μαθω να κινουμαι περισσοτερο ετσι οπως επρεπε...
Ειμαι οπως εσεις αλλα μαζεμενος...
Κανενας δε θα ηθελε δυσαρεστες εκπληξεις και περισσοτερο εγω που το εχω αναγκη να φυγω χωρις προβλημα...
Θελω να τα γραψω οσο γινεται αναλυτικα για να σας πεισω να με βοηθησετε να φυγω οσο το δυνατον γρηγοροτερα...
Δεν ταιριαζει με τη θεματολογια ισως του site και ειναι πολυ ξαφνικο ολο αυτο αλλα πρεπει να το γραψω...
Ζηταω αμεσα βοηθεια...
Θα μπω αποτομα στο θεμα..
Αν βρεθει σιγουρη λυση, θα το αναφερω και τοτε διαγραψτε το θεμα που ανοιξα όχι μόνο για πιθανό off-topic αλλα και για καθε αλλο ενδεχομενο...
Μην παραξενευτειτε και νευριασετε με τον τροπο γραφης η συνταξης, μερικα ηταν υπο πιεση, αλλα αν τα εγραφα μονολεκτικα, μπορει καποιος να μη νοιαζοταν τοσο πολυ...
Δε θελω να φανει οτι ονειρευομαι αλλα δε θελω κιολας να ερθω κοντα σας και να γκρεμιστουν ολες μου οι ελπιδες να μπορεσω να ζησω...
Απο κοντα θελω να με αντιμετωπισετε φυσιολογικα και να καταλαβετε το προβλημα που θα σας εξηγησω παρακατω, χωρις να δεχτω απο κοντα πιεση και αποτομη συμπεριφορα ή νευρα... Ο,τι γινει θα χτυπησει επανω μου...και δε θελω να κανω το θυμα... Θελω απλα να με καταλαβαινατε εστω και λιγο...
Ειμαι ελληνας, 26 χρονων, δεν εχω λεφτα, δεν γνωρίζω παρά ελαχιστα τη γλώσσα, ισως ειναι εκνευριστικο αλλα δυσκολευομαι να μιλησω κανονικα απο φοβο, η χροια της φωνης μου ειναι μαζεμενη και βραχνη, μπορει να ακουγεται καπως εκνευριστικη, και αντιμετωπίζω εδω και χρονια σοβαρο προβλημα με την κατασταση στο σπιτι μου, εδω και 2 μερες επιδεινωθηκε, αλλα ειμαι ανικανος να φυγω απο μονος μου...
Είναι αδύνατον να μπορέσω πια να εκφραστώ...
Μόνο να γράψω...
Από κοντά, θα τα κάνω θάλασσα και θα γυρίσουν όλα σε μένα...
Στειλτε μου μηνυμα σας παρακαλω ειλικρινα να γινει κατι...
Ειτε εδω ειτε π.μ.
Αν δω οτι δεν μπορω απο εδω να πω μερικα πραγματα, θα στειλω με π.μ....
Δε θελω νομικη βοηθεια γιατι ετσι δε θα γινει απολυτως τιποτα, μονο να φυγω απο το σπιτι και να παω εξω...
Το ηθελα εδω και χρονια...
Δε θελω να τα κανω θαλασσα με ο,τι γραφω αλλα ειμαι υπο πιεση...
Συγνωμη αν δεν απαντησω αμεσα...
Μακαρι να εβρισκα κατι σιγουρο να εμπιστευομουν, να μπορουσα να ειμαι με ανθρωπους για να φυγω...
Μακαρι να εφευγα και σημερα τα μεσανυχτα ή αυριο νωρις νωρις το πρωι μαζι με καποιους και να ταξιδεψω για να φυγω απο ελλαδα...
Εχω μονο μια τσαντα για το λαπτοπ οπου θα εβαζα μεσα λαπτοπ, μερικα ρουχα καλοκαιρινα και χειμωνιατικα και ο,τι αλλο απαραιτητο θα χρειαζοταν να παρω, ακομα και στο χερι...
Οχι ομως ολα...
Μη σας φαινεται αστειο, θελω να φυγω αμεσως απο εκει και χρειαζομαι βοηθεια γιατι πνιγομαι....
Θελω να τα πω ολα απο εδω, απο κοντα είμαι λιγομιλητος γιατι κομπλαρω απο φοβο, με αποτελεσμα να εκνευριζω τον αλλον...
Επειδη τωρα αυτη τη στιγμη πρεπει οπωσδηποτε να φυγω απο 'κει μεσα, το θεμα εγινε επειγον, και αν γινεται, θα ηθελα να ταξιδεψω με αλλους ανθρωπους σε μια γειτονικη χωρα, καλυτερα στη βουλγαρια οδικως με πουλμαν, για να μεινω προσωρινα καπου μεχρι να φυγουμε μαζι για σκωτια...
Οχι να παω με πουλμαν και να ειμαι παρατημενος σε ενα μερος στη βουλγαρια, αλλα να μεινω καπου προσωρινα και να μπορεσω να φυγω μετα για σκωτια που ειναι η επιλογη μου...
Ειμαι κοντα σε μια σταση μετρο 15 λεπτα περιπου με τα ποδια, μπορω μονο εκει να ερθω αλλα θα πρεπει να φυγουμε γρηγορα, γιατι παροτι ειναι πιο κατω και οχι σε ευθεια, θα τους σκεφτομαι πως μπορει να ερχονται...
Δε μπορω να παρω αλλο μεσο ή ερθω αλλου...
Ειναι αδυνατο να περιμενω καποιους εξω ή κοντα στο σπιτι, να μπω μεσα στο αυτοκινητο και να φυγω...
Αδιανοητο...
Θελω να φυγω απο το σπιτι μου και να χασουν καθε επαφη μαζι μου...
Θα με πεθανουν...
Οποιοι ανθρωποι ενδιαφερονται για διαφορους λογους π.χ. πηγαινουν συχνα εκει ή εχουν γνωστους κλπ, θα μπορουσαν να με περιμενουν στη σταση του μετρο και ειτε να φυγουμε με αμαξι, ειτε να παμε μαζι σε μια ταξιδιωτικη εταιρεια αλλης περιοχης με λεωφοριακες γραμμες για βουλγαρια, να κανουμε το ταξιδι απο αθηνα, αλλα θα πρεπει να ειμαι 100% σιγουρος να ανοιξω την πορτα και να ερθω και να μεινω σε ενα μερος στη βουλγαρια, μεχρι να φυγω με ασφαλεια μαζι σας για σκωτια...
Ή να υπάρχει π.χ. μία οργάνωση ή ένα δίκτυο υποστήριξης που βοηθούν άτομα ανίκανα σαν εμένα να φύγουν από εδώ, να έρθω σε αυτούς και θα μπορούσαν να με πάνε εκεί με ασφάλεια, ώστε να μπορέσουν να συνεννοηθούν με τους ανθρώπους έξω, μέχρι να μείνω μόνιμα εκεί που επιθυμώ, χωρίς να αισθάνομαι πνιγμένος και να αργοπεθαίνω...
Είμαι ένα ράκος.
Δε θελω να το τραβηξω αλλο.
Ο,τι γινει να γινει, ει δυνατον, σχετικα γρηγορα...
Τουλαχιστον τωρα να φυγω πρωτα απο εδω, να μεινω καπου ασφαλως και μετα να σκεφτουμε με ηρεμια τι θα κανουμε για να φυγω σκωτια...
Θα μπω κατευθειαν & αποτομα στο θεμα γιατι δεν αντεχω πια αλλο...
Αν μπορουσα και υπηρχε διεξοδος θα εφευγα και τωρα, ειναι μεγαλη αναγκη, τα πραγματα εχουν φτασει στο απροχωρητο...
Νιωθω οτι θα πεθανω...
Διαβαστε το οσο μπορειτε, αν δε θελετε, οχι ολο, αλλα κυριως την αρχη αρκει να βρεθει λυση να φυγω...
Γινανε ηδη πολλα και θελω να φυγω...
Έχω επι χρονια σοβαρα οικογενειακα προβληματα...
Ειμαι 26 χρονων, εδω και 2,5 περιπου χρονια πιεσμενος και εγκλωβισμενος απο παντου...
Επειδη δε θελω να παρεξηγηθειτε που μιλαω για γονεις, εγκαταλειψη, κακομεταχειρηση, οτι πρεπει να φυγω απο ελλαδα τωρα και για ολα αυτα που ειπα, δεν εγινε απολυτως τιποτα κακο με κανεναν παρα μονο με μενα που πνιγομαι και θελω να φυγω, ειμαι έλληνας, ντοπιος, ελληνικη εθνικοτητα, ημεδαπος (μη σας φανει περιεργο ετσι οπως το γραφω, ουτε ρατσιστικα το λεω, ουτε θελω να προσβαλω κανεναν που δεν φταιει ειτε ημεδαπο ειτε αλλοδαπο, απλα δεν ξερω τι μπορει να σκεφτει ο καθενας για μενα γιατι δε με παιρνει αλλη αναβολη και χρειαζομαι βοηθεια)...
Ζω κοντα στο κεντρο της αθηνας κι εχω σοβαρο και αμεσο θεμα με συγγενικα προσωπα, μια ανευθυνη και εγκληματικα εξαρτημενη απο τον αδελφο της μανα που φευγει πολυ συχνα απο το σπιτι και πηγαινει στην ιδια περιοχη & που ακομα και σημερα με περιοριζουν και δε με αφηνουν να ζησω ησυχος...
Ο πατερας εχει πεθανει εδω και 2 χρονια...
Θα ηθελα να ερθω μαζι με αλλους ανθρωπους να φυγουμε για σκωτια...
Και ακομα καλυτερα με ατομα που ξερουν η ειχαν ηδη παει και θα ξαναφυγουν η τελος παντων γνωριζουν το πως θα μπορουσαν να με βοηθησουν, ωστε να κυκλοφορησω μαζι τους και να κανω δηλωση για νιν μεχρι να μεινω μονιμα σε ενα ασφαλες μερος, γιατι ειμαι πρακτικα ανικανος να φυγω απο μονος μου...
Δεν ειμαι κολλητσιδα και θα καταλάβετε παρακατω τι θελω να πω...
Αυτες μεχρι εδω οι φρασεις, παροτι ηταν για το τελος, τις γραφω στην αρχη, γιατι απο τοτε που ξεκινησα να γραφω το μηνυμα συνεβησαν εδω και 2 μερες πολλα που θα με κανουν να χασω ακομα και τη ζωη μου και φοβαμαι πια μη συμβει κατι κακο...
Και ευτυχως που προλαβα να το τελειωσω...
Απειλουν οτι θα μου κοψουν την προσβαση στο διαδικτυο και για μερικες μερες καταλαβα οτι μου το κοβει εκεινη για 1-2 ωρες επιτηδες αλλα δεν θελω να πω οτι το καταλαβα γιατι θα τα καταστρεψω ολα και πρεπει να φυγω αμεσα...
Απο δω και περα αρχιζει το κανονικο αρχικο μηνυμα...
Συγνωμη που σας τρωω το χρονο με προσωπικες λεπτομερειες και σε πολλα σημεια επαναλαμβανομαι, αλλα πρεπει να φυγω οπωσδηποτε...
Σε πολλα κολλαω και δεν μπαινω με τη μια στο θεμα, αλλα επειδη δεν μπορω να μιλησω απο κοντα και προφορικα, λογω ενος σοκ που περασα, παρακατω θα σας γραφω τι ακριβως συμβαινει, για να εξηγησετε στους ανθρωπους στο εξωτερικο τι αναγκες, εχω για το λογο που μεταναστευσα και τι χρειαζομαι για να ζησω...
Ειδικα το λογο της κακομεταχειρησης, της λεκτικης & ψυχολογικης βιας και απειλης για σωματικη απο το οικογενειακο περιβαλλον, της ανικανοτητας για εργασια, αλλα το πιο σημαντικο και να χασω καθε επαφη με ατομα του συγγενικου μου περιβαλλοντος...
Το μονο που θελω ειναι καταρχην να ερθω καπου με ασφαλεια να ηρεμησω, να νιωσω σιγουρια και μετα να φυγω...
Οταν σας λεω για μανα, σας παρακαλω, μην σας πιασει το συναισθημα, δεν ξερετε τι περναω στο σπιτι μου απο αυτα τα υποκειμενα και τα ριξετε ολα σε μενα ή σας φανει αδιαφορο...
Αν συντομα δεν γινει κατι, φοβαμαι για τον εαυτο μου...
Δεν εκβιαζω κανεναν, ουτε ειμαι υπουλος...
Λεω τα πραγματα όπως γινανε...
Αρχισε μεγαλυτερη πιεση και δε θα ειμαι ικανος να ξαναμιλησω απο εδω...
Θα μου κοψουν το ιντερνετ και τελος ολα...
Δε θελω να απευθυνθω αλλου, γιατι δε θα με καταλαβει κανενας και τοτε ειτε θα με πανε αλλου χωρις να εχω τιποτα ειτε δε θα αντεξω με την πιεση και θα γινει κατι κακο...
Σας παρακαλω μην το περασετε στο ντουκου αυτο που γραφω και το προωθησετε αλλου το μηνυμα, παρα μονο σε αλλα ατομα που θελουν να φυγουν,γιατι το εγραψα αναλυτικα ωστε να σας πεισω να με βοηθησετε να φυγουμε εξω...
Ηθελα να φυγω εδω και καιρο , λιγο πριν 1 μηνα φωναζα να με αφησουν ησυχο και πανε ολοι τους να με βγαλουν με το ζορι τρελο...
Αν φυγω, ηρεμησα....
Δε θα με σωσει τιποτα αλλο...
Μονο να φυγω για να ηρεμησω γιατι ξερω τον εαυτο μου...
Πιστεψτε με, δεν υπαρχει λυση εδω...
Πρεπει να φυγω...
Απο τον επομενο μηνα, θα αρχιζουν να με πιεζουν ολο και περισσοτερο να βγω εξω για δουλεια και μου ειπαν στα σοβαρα οτι θα κοψουν το ιντερνετ και θα αρχισουν αλλες μεθοδους...
Εγω ομως δεν εμαθα ποτε να κινουμαι εξω, ολο περιοριζομουν απο δαυτους και σημερα μου λενε να βγω εξω...
Μονο σε μενα κανουν μαγκιες, σε ολους τους υπολοιπους κομπλαρουν...
Δε θελω να παρω επιδοματα και λεφτα απο τη σκωτια, αλλα να μπορεσω να ζησω οπως ηθελα στο εξωτερικο, ηρεμα, σε ενα οικημα ανικανων για εργασια, αυτο που αναφερεται ως social housing, με ξεχωριστα διαμερισματα, μεσα σε ενα ησυχο και ανεκτικο περιβαλλον, με τροφη, μπανιο και ιντερνετ...
Και δεν ειμαι προκλητικος...
Αυτο χρειαζομαι πια...
Δεν γνωριζω αν θα πρεπει να πηγαινω ξεχωριστα σε αλλο μερος για να παιρνω φαγητο ή αν υπάρχει και προσβαση για δωρεαν ιντερνετ στο social housing ή σε άλλα μερη...
Θα ηθελα το μερος για τα τροφιμα, αν ειναι οντως ετσι, να ειναι σχετικα κοντα για να βγαινω κι εξω απο το οικημα αλλα οχι σε μεγαλη αποσταση απο αυτο που θα μενω...
Και ειτε μαθω τη γλωσσα ειτε οχι, ειτε ειναι εκει ελληνες απο το εξωτερικο ειτε σκωτσεζοι, να μη χρειαστει να μιλησω σε κανεναν, χωρις να υποτιμηθω απο τους ανθρωπους ή να φανει οτι ειναι ενχολημενοι επειδη πηγαινω συνεχεια εκει αφου δε θα μπορω να δουλεψω...
Θα σας εξηγησω παρακατω τι εννοω...
Και δε θελω να τρομαξω κανεναν γιατι δεν ειμαι ουτε ψυχικα αρρωστος, ουτε εχω καμια ψυχιατρικη παθηση, ουτε τεμπελης ειμαι...
Αχρηστευτηκα και δεν εμαθα καν να μιλαω...
Δεν εχω μελλον εδω σε τιποτα...
Ζω μεσα στον παραλογισμο και στον ταλιμπανισμο...
Καταντησα φοβικος...
Απο εδω μεχρι να φτασω στον προορισμο μου εξω, πελαγωνω καθε δευτερολεπτο...
Ειμαι σαν να παγωνω...
Μια μικρη κουβεντα να μου πει ο αλλος για να κανω κατι, τα χανω απο τον πανικο μου και μενω ακινητος...
Γι'αυτο θελω βοηθεια και σιγουρια για τη μετακινηση και τη συνεννοηση με τους ανθρωπους πρωτιστως και κυριως στο εξωτερικο, ωστε για την προνοια η οπουδηποτε αλλου να εχουμε προετοιμαστει, να αναφερθει κανονικα η περιπτωση μου και για να καταλαβουν επακριβως ποιο ειναι το προβλημα...
Οπου και να με πανε, θα πεθανω, εχω παρανοησει εντελως και δεν εχω προς το παρον τιποτα...
Αυτοι εδω οι εγκληματιες θα μου δημιουργησουν τα παντα και τοτε θα καταληξω αλλου...
Δε χρειαζομαι τιποτα αλλο, μονο συνολικη αλλαγη περιβαλλοντος και να σηκωθω να φυγω...
Ξερω οτι η μεταναστευση μπορει να με κανει ευαλωτο και να φερει για πολλους & διαφορους λογους ακομα και ψυχολογικα προβληματα και να ειναι δυσκολα τα πραγματα...
Δεν εχω να χασω ομως τιποτα...
Το θέλω εδώ και χρόνια...
Πρεπει παση θυσια να ξεκοψω και να φυγω γιατι θα τελειωσω...
Ενω δεν ειχα νοητικη καθυστερηση, ειμαι στην πραξη ανικανος να δουλεψω...
Δεν εμαθα ποτε τιποτα...
Όλα πηγαιναν στα κουτουρου & δεν υπηρχε κανεις, ολοι ηταν ανευθυνοι και ολο το φταιξιμο επεφτε παντα επανω μου...
Εδω που ειμαι, προκειται απο στιγμη σε στιγμη να πεταχτω ειτε στο δρομο ειτε να μπω με το ζορι και να σαπισω σε κανενα ιδρυμα απορων η δεν βρεθει αυτο, σε κατι αλλο, χωρις να εχω προβλημα, μεχρι να ψοφησω...
Άμα μεινω εδω και οχι εξω, θα τα χασω ολα...
Ήθελα να φυγω απο πολυ παλια...
Δε θελω να παθω τιποτα χειροτερο...
Ζηταω να μαθω αν υπαρχει καποιου ειδους μεριμνα απο το κρατος για νεοεισερχομενα ατομα με προβλημα προσαρμογης και ανικανοτητας εργασιας σαν κι εμενα...
Ψαχνω τοσο καιρο και κατεληξα στη Σκωτια (παρα για την προσφατη αποφαση για το brexit)...
Ακομα και εδω που κατεληξα, παρα τα οποια δικα τους ελαττωματα και χωρις να παρεξηγηθω για κανεναν, θεωρω τους ανθρωπους εκει υπεροχους σε κουλτουρα και νοοτροπια και πραγματικα ντρεπομαι να δουν ενα κακομοιρη σαν εμενα...
Εγω μεγαλο εγωϊσμο και νιωθω οτι δεν αξιζω να με βλεπουν...
Ακουγεται σκληρο αλλα ντρεπομαι για τον εαυτό μου...
----- προσθήκη μηνύματος 36 δευτ. μετά την υποβολή του προηγούμενου -----
Πρεπει να κανω επιτελους κινηση και να απεξαρτηθω απο κει μεσα...
Δεν εχω βρει βαλιτσα η χειραποσκευη, παρα μονο την τσαντα του λαπτοπ...
Δε θελω επιδοματα εκει που θα παω για ετσι θα αναγκαζομαι στην πορεια να συνεννοουμαι και να κινουμαι στο δρομο...
Μονο να ζησω μονιμα σε ενα ξεχωριστο οικημα για το προβλημα που εχω...
Αλλα το δικο μου το εισιτηριο η το οποιο αλλο κοστος, οσο και να κανει, πως θα σας το πληρωσω με το αζημιωτο??
Όλα μου πανε κοντρα, αλλα δε θελω να εκνευρισω κανεναν...
Τα μονα επισημα εγγραφα που εχω μαζι μου ειναι η ταυτοτητα & η καρτα ανεργιας που ειχα βγαλει το 2012 οταν εφυγα απο τη σχολη την οποια ανανεωνω πλεον καθε 3 μηνες ηλεκτρονικα...
Δεν μπορω εκ των πραγματων να δουλεψω και αυτο ειναι πραγματικο γεγονος και οχι απλη φοβια, ουτε τα κληρονομικα εχω, ουτε τους κωδικους για τις φορολογικες δηλωσεις εχω...
Απο πραγματα εχω κοντομανικες και μακρυμανικες μπλουζες, φορμες, παντελονια (απο αυτα που ειπα μεχρι τωρα, δε θα τα παρω ολα μαζι μου) δυο ζευγαρια αθλητικα παπουτσια, πετσετες μπανιου, ξυριστικη μηχανη, το ενα λαπτοπ με το φορτιστη του και τα δυο mp3, τα οποια αγοραστηκαν με το ζορι, γιατι προσπαθουσα εστω να τους πεισω να ακουω μουσικη...
Δε θα παρω ολα τα ρουχα...
Παροτι διαβασα αλλου οτι σε μερικες περιπτωσεις δε χρειαστηκε τιποτα αλλο παρα μονο η ταυτοτητα, δεν εχω μια ούτε για να βγαλω διαβατηριο, ουτε για εισιτήριο...
Αν γινει κατι εδω, δε θα με βοηθησει κανενας...
Δεν εχω σωματικα και μεχρι τωρα ουτε ψυχολογικα προβληματα υγειας και εννοωντας με την εννοια του ψυχικα αρρωστου...
Εχω χασει χρονια απο τη ζωη μου, οχι μονο απο το παρελθον περιορισμενος μεσα σε αυτο το σπιτι αλλα ετσι τελευταια θα χασω και απο το μελλον...
Δεν ειμαι ουτε τρελος, ουτε αρρωστος...
Δυσκολευομουν να μιλησω και οταν μιλαγα, ακουγομουν ηλιθιος...
Ήμουν αρκετα διαφορετικος και θα τολμήσω να πω αερατος πριν την εφηβεια και πριν συμβουν ολα αυτα...
Μετα τα προβληματα τα τελευταια 2 χρονια, πραγματα που σκεφτομαι δεν μπορω να τα πω... Μιλαω ατελως, εχω περιορισμενο προφορικο λεξιλογιο και ολα ακουγονται εκνευριστικα, χωρις να μπορω να κανω διευκρινισεις και να ακουγομαι αθελα μου προκλητικος & εκνευριστικος λογω προβληματος και ηλιθιοτητας... Η ζωη μου πηγε πολυ πισω...
Φοβαμαι να μιλησω με κοσμο και να τον κοιταξω στα ματια.
Η ιδια μου η ομιλια εσπαγε τα νευρα και σε μενα τον ιδιο...
Σιχαινομαι τον εαυτο μου ετσι οπως καταντησα...
Δε θελω παρεες ουτε φιλους...
Ειναι εντελως αδυνατο κατι τετοιο για μενα και δεν θα το ηθελα ποτε...
Το συνηθισα και δεν θελω να ειμαι υπο πιεση...
Δε με παιρνει αλλο...
Αν μιλαγα ανετα, θα ηθελα και πάλι να ημουν οσο το δυνατον λιγολογος για να μη δημιουργηθουν παρεξηγησεις χωρις να εχω καμια προθεση, παρα μονο τα τυπικα και σημαντικα...
Δεν εχω να κρυψω τιποτα...
Και ποσο μαλλον εκει που πρεπει, στην προνοια η οπουδηποτε αλλου δηλωθω και μακαρι να βρισκοταν η δυνατοτητα να με βοηθησετε για να καταλαβουν ο ανθρωποι εκει τι συμβαινει...
Δε θελω να ενοχλησω κανεναν.
Απλα θα ηθελα η μια φορα που θα συναντηθουμε απο εδω να ειναι κατευθειαν οταν θα φυγω απο το σπιτι και να υπαρχει ενα μεγαλο περιθωριο.
Θελω να βοηθηθω ωστε να γινει η δηλωση για τον αριθμο nin στο jobcenter, για μονιμη παραμονη σε ενα μερος απο το κρατος για σιτιση και στεγαση και ολα τα σχετικα...
Δεν μπορω να κανω απο μονος τιποτα...
Δε θα αντεξω περισσοτερο..
Δε θα αναφερω εδω τοσες αλλες πολλες λεπτομερειες...
Μονο ενα κινητρο θελω να βοηθηθω, να ετοιμαστω ψυχολογικα να φυγω με ασφαλεια και σιγουρια απο το σπιτι και να ερθω μαζι με κοσμο να ταξιδεψω...
Θελω να φυγω απο εδω, οχι μονο γι'αυτο που περναω αλλα και γιατι κυριως δε με κραταει τιποτα εδω, βιωνω και διαβαζω καθημερινα κωμικοτραγικες καταστασεις, επιβαρυνομαι περισσοτερο και αντιμετωπιζω και προβλημα επιβιωσης, χωρις καμια στηριξη και βοηθεια...
Ειναι παρα πολυ αναγκαιο και απαραιτητο για μενα, πως ο,τι και να γινει, να εχει σχεδιαστει απο πολυ πριν, να συνομιλησουμε μεσω π.μ για να ειμαι απολυτα σιγουρος, ωστε αφενος να ετοιμαστω πρωτα ψυχολογικα, να παρω θαρρος, να μη φοβηθω να ανοιξω την πορτα να φυγω και αφετερου να γινει με τη μια, για να φυγω μονιμα απο εδω και να ερθω κατευθειαν εκει που πρεπει για να φυγουμε ολοι μαζι...
Μεχρι και την πορτα φοβαμαι να ανοιξω...
Το προβλημα ειναι οτι δεν θα μπορουσα να ερθω σιγουρα σε μια καθορισμενη προγραμματισμενη ημερομηνια, γιατι θα αγχωθω και θα δεν ειναι 100% σιγουρο οτι θα μπορεσω να φυγω ακριβως τοτε...
Θα μου κοπουν τα ποδια...
Μπορει ανα πασα στιγμη να γινει κατι...
Δε θελω να το ρισκαρω ετσι...
Αν δω ομως σε αλλη περιπτωση οτι ολα ειναι οκ και δω με παιρνει, εφυγα...
Οσο αστειο και να φαινεται, δεν μπορω να βγαλω ακρη ακομα...
Για να γινει αυτο, ετσι οπως σας το περιγραφω, θα επρεπε να ειχα την ανεση να φυγω στο μελλον οποια μερα ηθελα και μονο αν εβλεπα και ενιωθα οτι ειμαι σιγουρος & ετοιμος...
Αλλα αυτο δεν μπορει να γινει γιατι φυσικα δεν θα μπορουσαν οι ανθρωποι να ειναι ετοιμοι καθε μερα ή να με περιμενουν μια ζωη ποτε θα ερθω και να φυγω κι αμεσως...
Γι'αυτο ανεφερα πρωτα για βουλγαρια, να φυγω με καποιους σιγουρα με ενα πουλμαν, να μεινω προσωρινα σε ενα μερος εκει με τα υπαρχοντα μου για να εχω την ανεση μετα να φυγω ελευθερα με τους ιδιους για σκωτια...
Αν οχι βουγαρια, θα επρεπε να εμενα καπου προσωρινα με ασφαλεια για πολυ λιγο και μετα να φευγαμε ολοι μαζι...
Αλλα αυτο το θεωρω αδιανοητο & μαλλον θα ημουν γεματος ανησυχια...
Και πρεπε να βρω τροπο να φυγω, χωρις προβλημα..
Η σταση του μετρο που ειναι περιπου 15 λεπτα απο το σπιτι, δεν ειναι στην ιδια ευθεια και δεν φαινεται...
Αλλα δεξν θα ηθελα να μεινω σε κανενα σπιτι εστω για λιγο, μεχρι να φυγω...
Αισθανομαι απαισια...
Μπορει να ψαξουν να με βρουνε & δε θελω να προκαλεσω προβλημα σε κανεναν...
Για καποιους ειναι το αυτονοητο να φυγω επιτελους, αλλα για μενα δεν ειναι τοσο ευκολο....
Εκανα λαθος που δεν εφυγα πολυ πιο πριν...
Χρειαζομαι σιγουρια για να ετοιμαστω ψυχολογικα και να εμπιστευτω ανθρωπους, γιατι ενω το θελω δε θα μπορεσω να ερθω...
Οταν θα εχω βρει μια σιγουρη λυση και βοηθεια για να φυγω εξω, θα νιωσω καλυτερα... Αλλα αυτο δεν μπορει να γινει τωρα αμεσως...
Εκτος αν δω και γινεται...
Οταν υπαρχει αβεβαιοτητα & πιεση, ειναι αδιανοητο να κανω κινηση γιατι ειναι παρακινδυνευμενο, κολλαω, μαγκωνω και δε σηκωνομαι να φυγω...
Δεν εχω λεφτα...
Κοιταξα οτι μερικες εταιρειες βοηθανε ατομα με προβληματα, στο αεροδρομιο με το check-in και με συνοδεια απο την αναχωρηση μεχρι την αφιξη, αλλα γι'αυτο, θα πρεπει ειδα να υπαρχει ιατρικη γνωματευση, κι εγω, ενω πρακτικα δεν μπορω να κινηθω απο μονος μου ή να μιλησω νορμαλ, δεν εχω ψυχιατρικο προβλημα ή νοητικη υστερηση...
Δεν ξερω αν θα ειναι και εφικτο να ταξιδεψω με αεροπλανο, γιατι το εισιτηριο και το check-in θα επρεπε να πληρωθει & να γινει αντιστοιχα εκεινη τη στιγμη και οχι ηλεκτρονικα να δωσω τα στοιχεια μου απο πριν, γιατι θα μπορουσε να συμβει οτιδηποτε τελευταια στιγμη και να μην μπορεσω να ερθω...
Πιο πριν, αμα κανονιστει κατι για να φυγουμε, θα πρεπει να μπορεσω να ερθω στη σταση του μετρο και να μην κομπλαρω η να συμβει κατι αποτρεπτικο...
Φοβαμαι λογω ανικανοτητας να κινηθω ελευθερα και να μιλησω, μην πελαγωσω και ταλαιπωρηθω στο εδω αεροδρομιο και ποσο μαλλον στο εξω, με τους ελεγχους, χωρις κανενα λογο...
Αν το ταξιδι γινοταν οδικως με το αυτοκινητο, θα αγχωνομουν με τους περισσοτερους ελεγχους στα συνορα, αφου δεν εχω μαθει πως ειναι και δεν θα μπορω να ειμαι ανετος...
Αισθανομαι μπλεγμενος και μεσα στις ανασφαλειες...
Θα μπορουσε να βρεθει μια λυση για να εκφραστει καποιος αλλος για μενα στους ελεγχους για να μην υπαρξει χωρις κανενα λογο προβλημα??
Ειδα οτι υπαρχει απευθειας πτηση για εδιμβουργο με εταιρεια χαμηλου κοστους, την easyjet...
Αν και θα με βολευε γιατι δεν θα ηθελα να περασω με ενδιαμεσο απο αγγλια, γιατι οι εγγλεζοι ειναι καπως πιο ''αγριοι'' σε αυτα...
Υπαρχει μεριμνα για ατομα σαν κι εμενα στο ταξιδι με αεροπλανο, χωρις επισημη γνωματευση, αφου το προβλημα δεν ειναι ψυχιατρικο αλλα μια φυσικη πλεον ανικανοτητα τοσο να κινηθω απο μονος μου ανετα & λογικα οσο και να μιλησω??
Φαινεται ετσι οπως γραφω οτι τα θεωρω ολα δεδομενα & οτι θα γινουν, αλλα δεν μπορω να εκφραστω αλλιως...
Το χρειαζομαι να φυγω οσο το δυνατον συντομοτερα...
Ειναι αμεση αναγκη να τελειωσει αυτο το μαρτυριο και δεν κοροιδευω κανεναν σας...
Δεν προκειται να χαθω μεχρι να ειμαι ενταξει σε ολες τις εκκρεμοτητες & να ειμαι ετοιμος και σιγουρος οτι μπορω να ζησω καπου μονιμα & αξιοπρεπως...
Αν δε θελετε να σας ξεπληρωσω, δεν θα ενοχλησω κανεναν & θα ειναι σαν να με ειδατε ποτε...
Δεν θα ειμαι ομως ποτε αχαριστος για κανεναν, οσο και να φαινεται οτι ετσι ειμαι...
Χρειαζομαι απαραιτητα ενα μεγαλο χρονικο περιθωριο, δηλαδη να φυγω πολυ πιο πριν, για να ειμαι χιλια τοις εκατο σιγουρος οτι δε θα χαλασει κατι...
Υπαρχουν γυρω παραθυρα και θα μπορουσα να δω αν ερχεται καποιος προς τα δω αλλα θελω να ειμαι σιγουρος οτι δε θα τον συναντησω παρακατω...
Γινομαι πλεον σιγουρος να εμπιστευτω ανθρωπους να με βοηθησουν για να μεινω εκει που πρεπει χωρις πιεση...
Αν φυγω απο το σπιτι και ερθω σε εσας, δεν υπαρχει πια γυρισμος & επιστροφη, με το που θα κλεισω την πορτα ολα τελειωσαν και αμα χαλασει κατι με το παραμικρο, θα τελειωσω κι εγω...
Δε θελω να επιστρεψω πισω...
Ό,τι ειναι να γινει, μια & απευθειας φορα...
Αλλα αυτο θελει ψυχραιμια...
Μακαρι να εβρισκα τη λυση μονος μου...
Ειλικρινα, θα ηθελα να με πιστεψετε...
Τα πραγματα ειναι ετσι οπως τα λεω και δεν με παιρνει αλλη αναβολη η κατι αλλο...
Δεν νομιζω να υπαρχει αλλος τροπος για να συναντηθουμε...
Δεν μπορω να παρω ουτε ταξι, ουτε λεωφορειο, ουτε τρολει, γιατι ενδεχομενως θα αγχωθω, θα πελαγωσω και δε θα καταφερω να φτασω εκει που πρεπει...
Μονο το μετρο με βολευει, υπαρχει παρακατω σταση 15 λεπτα με τα ποδια...
Θελω παση θυσια να ειμαι σιγουρος οτι μπορω να φυγω ανετα, να παω ασφαλης στη σταση του μετρο και να φτασουμε με ασφαλεια στο αεροδρομιο ή οπουδηποτε αλλου...
Αν υπαρχει σοβαρο & αληθινο κινητρο ναξερω οτι μπορω με απολυτη σιγουρια να φυγω και να σωθω απο 'κει μεσα, παρα το προβλημα μου, θα φυγω...
Ευτυχως αυτο δεν με επηρεασε σε ολα τοσο πολυ και μπορω να παω σχετικα γρηγορα μεχρι τη σταση, αρκει να βρω τη λυση...
Και αρα ψυχολογικα και την ευκαιρια & τη δυναμη να ξεκολλησω απο εκει, να μου λυθουν τα γονατα και να μην κομπλαρω απο φοβο οτι θα με δουνε ή θα γινει κατι και θα γυρισω πισω...
Φτανει να βρω σιγουρια, κατανοηση, να μην νιωθω πιεση, να εμπιστευτω κοσμο και ο ενας τον αλλον...
Ειναι μεγαλη αναγκη αυτο...
Θελω να ετοιμαστω ψυχολογικα και να μην πελαγωσω ή με δει κανενας απο εκείνους...
Αν κανω μια λαθος κινηση ή γυρισω πισω, ειμαι ξεγραμμενος, θα υποστω ψυχολογικη, ακομα και τωρα σωματικη βια, οπως τοτε που ζητησα να σταματησουν να με ελεγχουν και ηταν στο τσακ να αρχισουν τα ψευτο-νταϊλικια...
Κρατιεμαι μετα απο τοσα χρονια με το ζορι, κανοντας ακομα το κοροϊδο και την παπια για να μη με τελειωσουν...
Ακομα και σ'αυτη την ηλικια, θελουν να με τελειωσουν...
Δεν το αντεχω αλλο να βασανιζομαι απ' ολους & απ'ολα εκεί μεσα...
Ήθελα να φυγω απο το 2012 που παρα αυτα που ζουσα και παρα την ανικανοτητα μου να κινηθω απο μονος μου, ημουν λιγο καλυτερα ψυχολογικα, αλλα ολο το παρετεινα, δεν το ειχα παρει επιτελους αποφαση και τελικα το πληρωσα πολυ χοντρα και παραλιγο να μου στοιχισει τη ζωη...
Μπορει στο μηνυμα να φαινομαι αντιπαθητικος η αν οχι, απο κοντα να σας φανω ετσι...
Δεν προκειται να γινω κολλιτσιδα & βδελλα σε κανεναν...
Τα μονα που χρειαζομαι ειναι ενα μερος απο εκεινα που ειναι για ατομα σαν κι εμενα, οσο ειναι αυτο εφικτο, για να εχω φαγητο, να πλενομαι και να εχω προσβαση στο διαδικτυο...
Μεχρι τοτε, για τα διαδικαστικα χρειαζομαι να ειναι μερικοι ανθρωποι μαζι μου για να κυκλοφορησω με ασφαλεια και για να μπορω να συνομιλησω μεσω αυτων με τον ξενο κοσμο, ωστε να δηλωθω στον πληθυσμο και να παω ειτε να βγαλω nin, ειτε στην προνοια για να δουν το προβλημα που εχω και να με αφησουν να μεινω καπου...
Ειχα στειλει δειλα παλιοτερα ενα μηνυμα σε ενα φορουμ, οπου μερικα ατομα που δουλευουν στη σκωτια μου εγραψαν(οπως ακριβως μου το στειλανε) οτι ''θα σου δωσουν τα παντα, οτι η προνοια ειναι απιστευτη εκει, οτι θα σου παρεχουν καθε υποστηριξη.''
Δεν ξερω αν υπερεβαλαν...
Δεν εχω απολυτως κανενα προβλημα με την περιοχη...
Παω ανετα και εκτος της πρωτευουσας (άμπερντιν, νταντι κλπ) η στη γλασκοβη οπου λενε οτι ισως υπαρχει εγκληματικοτητα...
Δε με ενδιαφερει ειλικρινα τι περιοχη θα ειναι...
Αρκει σε αυτο το οικημα να μπορω να νιωθω ανετα & ασφαλης μονος μου, χωρις σοβαρα και ιδιαιτερα προβληματα, να μην ειμαι συνεχεια σε μια ψυχολογικη τσιτα και να νιωθω ενα παρασιτο...
Χρειαζομαι απαραιτητα να εχω το δικο μου χωρο να ζω αξιοπρεπως, να σιτιζομαι, να πλενομαι και να μπαινω στο ιντερνετ...
Ετσι οπως εγιναν τα πραγματα, το χρειαζομαι και νομιζω οτι το αξιζω...
Δεν εχω κανει κακο σε κανεναν και οταν επρεπε να κανω κατι, δεν το εκανα ειτε απο μια εγκληματικη συνηθεια & ηλιθιοτητα ειτε απο μια υποσυνειδητη ανικανοτητα...
Στο τσακ τοτε με τον καυγα ε σε ενα σκηνικο που ηρθαν ολα στο μυαλο μου, ξεσπασα και ειχα αντιδρασει οπως επρεπε στριμωχνοντας τον αλλο εντονα με απογνωση και επιχειρηματα...
Αλλα παρα τα εγκληματα που γινανε τοσο καιρο σε μενα, ειδα οτι δε με παιρνει, οτι αν συνεχιζα θα ηταν ετοιμος να μου ασκησει ψυχολογικη και σωματικη βια, οτι θα με πεταξουν στο δρομο ή σε κανενα αλλο μερος και δεν το συνεχισα...
Και οχι μονο απο αυτο...
Δε θελω με τιποτα να μεινω για παντα σε ενα ενοικαζομενο διαμερισμα ειτε μονος ειτε με αλλον ανθρωπο και να ζω με επιδοματα...
Ουτε να μεινω ελευθερα σε ενα ενοικιαζομενο σπιτι γνωστων σας, που θα μου φερνουν τροφιμα και πραγματα...
Δεν ξερω τι μπορει να σκεφτει ο καθενας, απλα ειναι αδιανοητο αυτο και δεν θελω να ζησω ετσι...
Δεν θα ειμαι ανετος αν συμβει και προσπαθησει οποιοσδηποτε ανθρωπος να με αλλαξει απο πεισμα ή απο καλη προθεση...
Ειναι ισως αδυνατον να πιστεψετε κατι τετοιο, γιατι ετσι ακριβως με πιεζαν & απο παλια να παω να δουλεψω, να συνεχισω τη σχολη, οτι δεν εχω τιποτα, οτι ολα τα λεω μονο εγω, αλλα εμενα δε με ακουγε κανεις...
Θελω να ειμαι αυτος που ειμαι γιατι ετσι εμαθα, αυτα ειναι τα χαρακτηριστικα μου, εγιναν μονιμα στοιχεια του χαρακτηρα μου και δε χρειαζομαι απο κανεναν παρεμβασεις...
Μονο ενα μερος να μεινω μονιμα οσο γινεται με οσα σας εγραψα...
Σιγουρα θα πρεπει εξεταστω, με τη βοηθεια καποιου που θα μπορεσει να τους πει τι εχω, απο τις αντιστοιχες υπηρεσιες προνοιας εκει, για να πιστοποιηθει το προβλημα...
Αλλα αυτο που εχω το εχω ηδη καταλαβει και θα ηθελα να γινει κατανοητο απο τους παντες και ποσο μαλλον εξω...
Δεν ειμαι ουτε εριστικος, ουτε εγωιστης, ουτε τα θελω ολα ετοιμα & ευκολα, ουτε αγενης, ουτε γραφω προκλητικα με αποτομο στυλακι και ψυχολογικους εκβιασμους...
Δεν μπορω να σας τα εξηγησω αλλιως...
Όλα αυτα θα σας βγαινουν ανετα να τα νομιζετε για μενα, αλλα ειλικρινα δε θελω να παρεξηγηθω και χρειαζομαι να γινει κατι για να μπορεσω να φυγω & να ζησω ηρεμα και απλα, οπως μπορω να κανω...
Δε θελω να βρεθω σε δυσαρεστες εκπληξεις, να αρχισω π.χ. καμια συνομιλια με κανεναν ψυχολογο απο εξω, για να πεισουν εμενα να γινω κατι διαφορετικο απο το φυσικο...
Ή να με στειλουν με τη βια για δουλεια και να με διωξουν απο το οικημα η να μου συμβει κατι...
Γι'αυτο σας εγραψα οτι πρεπει να βρεθει μια λυση και να τους πεισω εγω για την ιδιαιτεροτητα του προβληματος και την ανικανοτητα...
Κλεινοντας επιτελους, δεν εννοω οτι οταν θα παω εξω, θα τα βρω ολα τελεια, οτι θα τρεξουν αμεσως οι παντες και τα παντα για το ποιος θα μου πρωτοδωσει αμεσως nin, σπιτια, οικηματα, φαγητο, νερο, ιντερνετ κλπ... Ουτε οτι ολα θα μου πανε καλα και ροδινα...
Το ηθελα απο παλια να αλλαξω περιβαλλον και καταστασεις, χωρις υπεραισιοδοξια, φανφαρες και φιοριτουρες...
Αν δινω αυτη την εντυπωση, αν παρεξηγουμαι σε ολα, λυπαμαι μονο για μενα και πραγματικα, δεν το κανω επιτηδες αν φαινομαι αντιπαθης, απλα ειναι σοβαρο θεμα πια επιβιωσης, για να σηκωθω και να φυγω...
Δεν με παιρνει αλλη αναβολη γιατι τελειωσα...
Ειμαι πιεσμενος και εγκλωβισμενος απο παντου...
Έχω απελπιστει εντελως...
Βοηθηστε με να φυγω με ασφαλεια εως οτου μεινω σε ενα καταλληλο για μενα μερος, μεχρι να ειμαι σιγουρος οτι θα μπορεσω να κινηθω απο εδω και περα μονος μου, χωρις να νιωσω ανασφαλειες & ψυχολογικες πιεσεις απο κανεναν...
Ζορισαν πολυ τα πραγματα...
Έχω αναγκη να φυγω για να ζησω & και να σωθω απο 'κει...
Ειναι πια η μοναδικη & η τελευταια μου ευκαιρια να παρω ετσι οπως θελω αυτη τη διαλυμενη & κατεστραμμενη ζωη στα χερια μου γιατι αν δεν γινει κατι, δεν ξερω ποσο θα αντεξω και σιγουρα θα το μετανιωσω για πολλοστη φορα που το παρετεινα ξανα και ξανα λογω ανασφαλειας και ηλιθιοτητας για να μη γινει τελικα τιποτα...
Αυτη τη φορα θα μου στοιχισει τη ζωη μου και θα ειναι η τελευταια...
Σας ευχαριστω εκ των προτερων και συγνωμη για το τοσο μεγαλο κατεβατο και την ένταση...
Οποτε & οσοι μπορεσετε, στειλτε μου μηνυμα...
Έχω ανάγκη να φύγω..
----- προσθήκη μηνύματος 2 λεπτά μετά την υποβολή του προηγούμενου -----
Βρηκα κι αυτα εδω τα link
http://ift.tt/1axY18y
http://Http://www.housing-...-destitute.php
http://Http://www.housing-...ocial-care.php
http://scotland.shelter.or...domestic_abuse
Ισως σας φανει περιεργο αλλα το τελευταιο link που γραφει ''domestic violence, men'' αφορα εμενα και το σπιτι μου...
Συνδεεται, γιατι χρειαζεται να φυγω αμεσα απο εκει, οχι μονο λογω ανικανοτητας για καθε εργασια αν τυχει και μεινω μονος, αλλα και των γεγονοτων που συμβαινουν ηδη στο σπιτι μου...
Και τα δυο αυτα ατομα, οσο ζω εκει, ακομα και να περιοριστουν, ειναι ικανοι για ολα...
Πριν λίγο, μου έδωσαν διορία, που όλο παρατείνεται, αλλιώς θα μου κόψουν και το ίντερνετ και θα πέσουν όλοι επάνω μου, κάνοντας ακόμα περισσότερο ψυχολογικό και συναισθηματικό εκβιασμό...
Έπλεξα άσχημα και δε θέλω να μου συμβεί κάτι...
Ειλικρινά, νιώθω ότι θα αρρωστήσω πραγματικά εκεί μέσα...
Εδω που καταντησα, οσο σκληρο και να ακουγεται και οσο δεν φαινεται απο εδω τι σκληροτερα εχω περασει, θα ηθελα καταρχην απαραιτητα να χασω επαφη με αυτα τα καθαρματα που με ελεγχουν και να ζησω μονιμα & ηρεμα μονος μου σε ενα μερος με κατανοηση, να μπορω να συνυπαρχω & να συνηθισω τους ανθρωπους, χωρις περιεργα βλεμματα απο τους ανθρωπους εξω & χωρις οποιοδηποτε κινδυνο επαφης με ανεπιθυμητους απο εδω η να νευριασει κανεις μαζι μου...
Δε θελω, απο εδω που θα ανοιξω την πορτα για να φυγω μεχρι να μεινω εκει που πρεπει, να πιεστω...
Θελω οτι ειναι να μπορεσω να τα πω απο εδω...
Ειμαι ανικανος για να κανω κανω κατι αλλο και δεν μιλαω για αλλους παρα μονο για τον εαυτο μου...
Αυτος ειμαι και μου αξιζει να φυγω επιτελους απο εκει...
Δε θα ηθελα με αυτα που θα διαβασετε να φανει οτι εχω θρασος, οτι ζηταω πολλα, οτι μπορω να ψαξω και μονος μου να τα κανω ολα κλπ...
Φοβαμαι για μενα...
Δεν ξερω τι θα γινει...
Πισω απο ενα κειμενο, δεν μπορει να φανει το τι περναω ακριβως...
Σιγουρα δε θα μπορειτε να νιωσετε οπως νιωθω εγω τωρα...
Θα βλεπετε μονο σημεια στιξης και γραμματα...
Όλα μπορει να φαινονται οχι και τοσο τραγικα και τα λεγομενα υπερβολικα...
Δεν ειναι ομως ετσι τα πραγματα...
Ελπιζω να δειξετε κατανοηση, γιατι αισθανομαι καθημερινα ολο και περισσοτερο χαλια, χανω τη ζωη μου και εχω απελπιστει εντελως...
Βοήθεια παιδιά, θέλω να φύγω από εδώ...
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire